Pseudohodowla

Pseudohodowla. Pejoratywne określenie ukute przez chciwych hodowców na określenie tych wszystkich miłych ludzi, którzy z miłości do kotów masowo je rozmnażają i sprzedają na Allegro.

Sprzedawane przez nich koty nie mają rodowodów, ale: „są po rodowodowych rodzicach„, „nie odebrałem rodowodu, bo musiałbym dużo zapłacić” lub „rodowód dostaje tylko kilka pierwszych kociaków z miotu”. Ostatnio również „kociak otrzymuje odpis rodowodu”.

Brak rodowodu sam w sobie nie byłby niczym strasznym, przecież kot i tak nie nosi go przy sobie. Prawdziwym problemem z pseudohodowlami jest to, jak traktowane są w nich koty oraz brak pewności, że naprawdę dostajemy kotka oczekiwanej rasy.

Kotki są w pseudohodowlach eksploatowane do granic możliwości rodząc kolejne mioty bez odpoczynku. (W legalnej hodowli kotka nie może rodzić częściej, niż trzy razy na dwa lata.) Kocięta w pseudohodowlach częstokroć są oddzielane od matki przed ukończeniem 12 tygodnia życia, co fatalnie wpływa na ich rozwój psychiczny.

Nie wiemy też nigdy, czy kociaki były szczepione, odrobaczone i czy znajdowały się pod stałą opieką weterynarza. Może się zdarzyć, że kociak kupiony w pseudohodowli przeładowanej kotami jest zagrzybiony. Grzybica może wówczas przenieść się na nowych właścicieli kotka, zaś pozbycie się jej to droga przez mękę – naświetlanie całego mieszkania lampą UV, pozbywanie się dywanów i miękkich mebli…

Kociak otrzymany z pseudohodowli często będzie bał się ludzi, ponieważ rzadko ich oglądał.

Nieczęsto też możemy liczyć na pomoc lub radę takiego „hodowcy” już po odebraniu od niego kociaka.

Mity pseudohodowców

Rozprawmy się z mitami dotyczącymi kocich rodowodów.

Kociaki są po rodowodowych rodzicach. Jeżeli tak, to automatycznie przysługuje im rodowód. Nie ma wyjątków – nawet dla nadprogramowych miotów hodowca jest w stanie uzyskać rodowody.

Nie odebrałem rodowodu, bo był zbyt drogi. Rodowód kosztuje od 30 do 40 zł., zależnie od klubu, w którym zrzeszony jest hodowca.

Rodowód dostaje tylko kilka pierwszych kociaków z miotu. Nieprawda, rodowód przysługuje wszystkim kociakom z miotu, niezależnie od ich liczby. Rodowody otrzymują nawet kociaki z wadami anatomicznymi, np. z załomkiem na ogonie.

Kociak nie ma rodowodu, bo jego rodzice nie są wystawiani. Nie ma to znaczenia. Jeżeli rodzice kociaka mają rodowody, kociak też musi otrzymać rodowód.

Kociak otrzymuje odpis rodowodu. Nie ma czegoś takiego, jak odpis rodowodu. Owszem, istnieją organizacje felinologiczne, np. TICA, w których kociaki nie otrzymują rodowodów automatycznie po rejestracji miotu, ale hodowca może po prostu o taki rodowód wystąpić. Jeżeli kociak otrzymuje odpis rodowodu, to znaczy, że nie jest kotem rasowym.

Wybór rasy kota

Podjęliśmy decyzję: chcemy mieć kota. Pozostaje nam więc teraz wybór rasy i płci, a następnie znalezienie odpowiadającego nam zwierzątka.

Ciekawy test pomagający nam dobrać rasę kota możemy znaleźć na stronie internetowej psychokot.pl            Nic jednak nie zastąpi uważnej lektury paru artykułów o rasach lub rozmów z hodowcami.

Kiedy postanowimy, że zamieszka z nami kot rasowy musimy kierować się nie tylko modą, preferencjami estetycznymi, ale także tym, jakie cechy i wymagania ma przedstawiciel konkretnej rasy.

Ważny jest czas, który możemy poświęcić zarówno na zabawy z pupilem, jak i na jego pielęgnację. Musimy przyjrzeć się też temu, jaki mamy tryb życia, czy bardziej cenimy spokój, czy może wolimy odrobinę szaleństwa. Zastanówmy się też nad tym, czego oczekujemy od naszego nowego przyjaciela. Czy pragniemy mieć rozgadanego, wścibskiego, towarzyszącego nam przy każdej czynności kota, czy może spokojnego i zdystansowanego. Czy ważny jest dla nas bliski i bardzo czuły kontakt z pupilem, czy wolimy więcej rozrywki niż przytulania?

Kupując przedstawiciela konkretnej rasy możemy oczekiwać, że będzie on wykazywał cechy dla niej charakterystyczne. Każdy kot, tak jak i każdy człowiek, jest indywidualistą, ale ramy behawioralne są tutaj dosyć stałe i jasno określone.

Jeżeli jesteśmy ludźmi zabieganymi, mamy mało czasu na to, by towarzyszyć kotu, nie decydujmy się na rasy wymagające bliskiego kontaktu, towarzyskie i pełne temperamentu.

Koty orientalne, devony, cornish, rexy  nie będą szczęśliwe, jeżeli będą długo pozostawały same, a jako istoty potrzebujące ciągłych wrażeń i bardzo żywiołowe, będą się nudzić, co prowadzić może do zaburzeń w zachowaniu zwierzęcia.

Rasy te są gadatliwe i bardzo towarzyskie, a oprócz tego bardzo lubią ruch i zabawę. Nie będą leżały całymi godzinami na kanapie, one lubią aktywnie uczestniczyć w życiu swojej ludzkiej rodziny.

Jeżeli więc oczekujemy, ze kot będzie spokojny, mało ruchliwy i niezbyt absorbujący wybierzmy np. zrównoważonego brytka, albo persa lub egzotyka.

Jeżeli jednak zdecydujemy się na persa, to musimy liczyć się z tym, że pielęgnacja jego futerka, oczu i nosa jest dosyć pracochłonna i wymagająca czasu oraz systematyczności.

Nie możemy zapominać, że te stonowane, nieco flegmatyczne koty również potrzebują naszej czułości i towarzystwa, nie mogą służyć jedynie za ozdobę mieszkania.

Pośrednie cechy charakteru pomiędzy ekstremami, za jakie mogą uchodzić koty orientalne oraz brytyjskie znajdujące się na dwóch różnych biegunach temperamentu, są choćby koty norweskie leśne, abisyńskie lub maine coony. One również bardzo potrzebują towarzystwa człowieka, ale nie będą o nie zabiegać tak natarczywie, jak wspomniane już cornishe, devony lub koty orientalne.

Jeżeli mamy małe dzieci lub planujemy je mieć, powinniśmy dobrze przemyśleć wybór rasy. W zasadzie, jeżeli rodzice są rozsądni i dopilnują tego, by dziecko zrozumiało, że kot nie jest zabawką tylko żywym stworzeniem zasługującym na szacunek dla jego potrzeb, rasa kota nie ma tu wielkiego znaczenia. Niemniej jednak powinniśmy liczyć się z tym, ze zdystansowany brytek będzie gorzej znosił hałasy i chaos, który wnoszą dzieci, niż np.Maine Coon czy kot norweski leśny.

Jeżeli jesteśmy pedantami i ponad wszystko cenimy porządek, a przysłowiowy pyłek na podłodze doprowadza nas do szału, to bierzmy pod uwagę fakt, że będziemy sprzątać jeszcze częściej. Ślady kocich łapek na blatach, pazurków na meblach, sierść na obiciach i podłogach, to coś z czym będziemy się zmagać. Jeżeli nie potrafimy tego znieść, nie decydujmy się na zwierzę, ale jeśli mimo to, chcemy mieć kota, wybierzmy raczej rasę krótkowłosą i o spokojnym charakterze.

Jeżeli jesteśmy przywiązani do bibelotów, którymi ozdabiamy nasz dom, liczyć się musimy z tym, ze nasz kotek może w znacznym stopniu zubożyć kolekcję. Szkody możemy zminimalizować wybierając przedstawiciela rasy mniej ruchliwej i prowadzącej bardziej „naziemny” tryb życia. W trosce o bibeloty wybierzmy więc np. Maine Coona, a nie wysokopiennego norwega, któremu powinniśmy zapenić dobry drapak, albo brytka, a nie syjama czy rosyjskiego niebieskiego.

Jeżeli oczekujemy, że nasz towarzysz będzie wesoły, skory do zabaw i wiecznie młody, wybierajmy rasy nieco bardziej ekstrawertyczne, takie jak chociażby kot norweski leśny, syberyjczyk, cornish rex lub devon.

Koty o wrażliwej psychice i delikatne, jak chociażby rosyjskie niebieskie nie będą się dobrze czuły w ciągłym chaosie, potrzebują właściciela spokojnego, czułego i stonowanego.

Decydując się na kupno zwierzęcia, musimy mieć świadomość, ze bierzemy na siebie odpowiedzialność za nie na całe jego życie i w związku z tym, musimy zapewnić mu optymalne dla niego warunki. Kierujmy się więc przy wyborze nie tylko sercem, oczami, ale i rozsądkiem. Jeżeli jakaś rasa wydaje nam się atrakcyjna, zdobądźmy najpierw podstawową wiedze na jej temat, zarówno poprzez lekturę jak i kontakt z hodowcami. Nie bójmy się dzwonić i pytać, dobry hodowca odpowie na nasze pytania. Zapraszamy też do czytania dostępnych na naszej stronie artykułów dotyczących konkretnych ras.

Groźne kocie choroby

Wścieklizna, zwana też wodowstrętem, jest śmiertelną chorobą zakaźną. Do śmierci dochodzi głównie w wyniku niewydolności układu oddechowego. Chorobę mogą przenosić niemalże wszystkie zwierzęta od gryzoni, poprzez lisy, a kończąc na psach i kotach. Do zakażenia dochodzi poprzez ugryzienie lub kontakt ze śliną chorego zwierzęcia. Chorobę cechuje wyjątkowo długi okres utajenia. Objawy mogą wystąpić nawet rok po zakażeniu się wirusem. Wirus wścieklizny atakuje układ nerwowy, a namnaża się w istocie szarej mózgu. W początkowym okresie choroby u ludzi występują objawy ogólne tj. uczucie mrowienia wokół miejsca ugryzienia, gorączka, bóle głowy oraz uczucie ogólnego zmęczenia. Po upływie kilku dni następuje nadmierne pobudzenie lub porażenie (w przypadkach tzw. cichej wścieklizny). Mięśnie zaczynają mimowolnie się kurczyć. Do tego dochodzi ślinotok i wodowstręt. Śmierć następuje po około tygodniu od wystąpienia objawów. Do dzisiaj nie istnieje lek na wściekliznę. Właściciele zwierząt muszą pamiętać o obowiązkowych szczepieniach przeciwko wściekliźnie swoich pupili.

Toksokaroza jest groźną chorobą pasożytniczą. Larwy glist znajdujące się w psich lub kocich odchodach stanowią zagrożenie zwłaszcza dla dzieci bawiących się na trawie lub w piaskownicy. Poprzez kontakt ze skażoną glebą, pożywieniem lub skażonymi zwierzętami i ich odchodami jaja dostają się do organizmu człowieka. Tam wykluwają się larwy, które mogą osiedlić się w różnych narządach organizmu, np. w oku, płucach lub mózgu. Larwy cechuje długa żywotność – mogą żyć nawet kilka lat. Toksokaroza przebiega praktycznie bezobjawowo. Wszystko zależy od tego jaki organ został zakażony. Często w trakcie pierwszego etapu chorowania, a więc inwazji larw, zakażony dostaje wysokiej gorączki. Leczenie jest długotrwałe i wymaga interwencji specjalistów. Zaniedbywanie choroby może doprowadzić do nieodwracalnych zmian w zaatakowanych tkankach. W Polsce wykrywa się jaja glist w 10% do 50% badanych próbek gruntu. Wynika to z zaniedbań właścicieli, którzy nie odrobaczają swoich pupili, jak również z braku nawyku sprzątania kocich odchodów.

Choroba kociego pazura zwana także gorączką kociego pazura wywoływana jest przez specyficzną bakterię Bartonella henselae. Na największe ryzyko zakażenia się bakterią narażone są dzieci. Infekcja ujawnia się zazwyczaj dopiero po tygodniu lub dwóch od zadrapania przez kota. W okolicach zadrapania początkowo powstaje niewielka grudka, z której następnie tworzy się pęcherz. U części pacjentów choroba kończy się na tym etapie. Czasami zdarzają się przypadki, w których choroba zaczyna się rozwijać. Zainfekowana osoba dostaje wysokiej temperatury, a węzły chłonne powiększają się i zaczynają ropieć. W takich wypadkach niezbędna jest stała opieka medyczna.

Bąblowica to choroba pasożytnicza wywoływana przez tasiemce. Człowiek może się nią zarazić od psa, bowiem wywołujący ją rodzaj tasiemców bytuje w organizmach wszystkich psowatych. Objawy choroby są odczuwalne dopiero po kilku miesiącach od zarażenia. Torbiele lokują się w różnych narządach człowieka, gdzie powoli rozwijają się. Najczęściej atakowana jest wątroba, a także płuca, kości i mózg. Torbiele mogą osiągnąć nawet do 20 cm. Wywołują objawy uciskowe, a więc jeśli znajdują się w wątrobie powodują objawy żółtaczki. Jeśli zajęty jest mózg objawy są identyczne do objawów guza mózgu. Bąblowica często mylona jest z chorobą nowotworową, ze względu na bóle i ogólne osłabienie organizmu. Często jedyną możliwością wyleczenia chorego jest operacyjne usunięcie torbieli. Nieoperacyjne przypadki leczy się zachowawczo, nakłuwając torbiele i wstrzykując do wnętrza środek pasożytobójczy. Leczenie w większości przypadków jest długie i często bolesne. Właściciele kotów powinni je regularnie odrobaczać. Dodatkowo warto po każdym kontakcie z kotem pamiętać o myciu rąk.

Grzybice odzwierzęce to choroby zakaźne wywoływane przez mikroskopijne grzyby. Na zarażenie się grzybami chorobotwórczymi najbardziej narażeni są właściciele zwierząt, które mają długą i gęstą sierść. Zarażenie człowieka następuje przez bezpośredni kontakt z zainfekowanym zwierzęciem domowym. Objawami są najczęściej zmiany skórne. W większości wypadków są to owalne, swędzące plamy, które się łuszczą. Drapanie zaostrza stan zapalny i roznosi bakterie po skórze, co doprowadza do wtórnego zakażenia bakteryjnego. Leczenie grzybicy polega na miejscowym zastosowaniu maści przeciwgrzybicznych oraz podaniu doustnych leków przeciwgrzybicznych. Należy też wygotować pościel, bieliznę i ręczniki chorego, zarówno zwierzęcia jak i człowieka, aby zapobiec nawrotowi choroby. Wskazane też jest odkażenie mieszkania. Jeśli zauważymy u pupila zmiany skórne lub miejscową utratę futra, należy natychmiast udać się po poradę do weterynarza.

Emocje, Zachowania społeczne, Higiena Kota

Emocje
Stan emocjonalny kota można odczytać, obserwując jego zachowanie.
Ogon kota oprócz pomagania mu w utrzymaniu równowagi w chodzeniu na wąskich powierzchniach sygnalizuje również nastrój zwierzęcia. Ogon ustawiony na wprost oznacza, że kot jest spokojny. Ogon uniesiony pionowo do góry oznacza chęć kota do zabawy. Gdy zwierzę macha ogonem, oznacza to, że jest zdenerwowany, czyli inaczej niż jest to w przypadku psa. Machanie końcem ogona oznacza zainteresowanie, a jeżeli kot stoi przy tym na ugiętych łapkach - podniecenie.

Kot uwielbia pogoń za szybko poruszającymi się przedmiotami i wchodzenie na drzewa, z których jednak z trudem schodzi. Świetnie też potrafi bawić się sam. Z braku gryzoni (np. w mieszkaniu w mieście), aby zaspokoić swój instynkt łowiecki, poluje na owady, zwłaszcza latające.

Zachowania społeczne
Koty są często opisywane jako zwierzęta samotne. W rzeczywistości jednak są z natury towarzyskie. Mają słabo rozwinięty instynkt stadny; oznacza to, że w stanie dzikim same dbają o swoje podstawowe potrzeby (bezpieczeństwo, pożywienie). Dzikie koty żyją najczęściej w koloniach, lecz nie tworzą stada, gdyż każdy osobnik dba sam o siebie. Starsze zwierzęta niekiedy wykazują agresję wobec młodych.

Relacja pomiędzy ludźmi a kotami domowymi przez tysiące lat nabrało cech symbiozy. Koty dostrzegają różnice gatunków i wiedzą, że ich opiekunowie nie są kotami. Potwierdza to różnica między językiem ciała używanym przez kota w kontaktach z ludźmi a tym używanym wobec przedstawicielami swojego gatunku. Niektórzy zoolodzy uważają, że kot traktuje opiekuna jak zastępczą matkę, pozostając w stanie "przedłużonego dzieciństwa".

Kot nie znosi złego traktowania i jest pod tym względem bardzo pamiętliwy. Dobrze traktowany, przywiązuje się do swego właściciela i na swój powściągliwy sposób okazuje mu przyjazne uczucia (wybiega na spotkanie, towarzyszy przy pracy, domaga się głaskania itp.). Niektóre koty można nauczyć prostych sztuczek, np. "proszenia" o jedzenie. Skarcony, nie atakuje swego właściciela, ale się nań "obraża". Nie rozumie i nie ma poczucia winy w ludzkim tego słowa znaczeniu. Toteż po kilku godzinach przychodzi z "propozycją pojednania".

Higiena
Koty nie używają tak jak inne zwierzęta jakichkolwiek zbiorników wodnych do mycia się. Myją się kilkakrotnie w ciągu dnia, liżąc sierść, a tam gdzie nie sięgają językiem - zwilżoną językiem łapą, wycierają dokładnie całe ciało. Język kota jest szorstki, przez co skutecznie usuwa brud z futra.

Fizjologia, Rozmnażanie Kota

Fizjologia
Dzienna długość snu kota jest zmienna, zwykle śpią one od 12 do 16, średnio 13-14 godzin. Niektóre koty mogą spać nawet 20 godzin w ciągu doby.
Koty są mięsożercami, próby przestawienia ich na dietę wegetariańską są dla nich szkodliwe.
Normalna temperatura ciała kota waha się od 38 do 39 °C. Gorączka u kota występuje, gdy temperatura jego ciała przekracza 39,5°C. Temperatura 37,5°C oznacza hipotermię.
Serce kota w normalnych warunkach bije od 140 do 220, a podczas odpoczynku od 150 do 180 uderzeń na minutę.

Rozmnażanie
Koty rozmnażają się płciowo, zapłodnienie jest wewnętrzne. W ciągu roku kotka 2 do 4 razy wchodzi w okres rui. Proestrus trwa około dwóch dni, objawia się wzmożonym pozostawianiem śladów zapachowych (ocieranie o przedmioty) i częstszym miauczeniem. Estrus trwa od 3-10 dni (obecność samca skraca tę fazę o kilka dni). Anestrus trwa około 8 tygodni, chociaż zdarza się, że kotka wchodzi w fazę proestrus zaraz po porodzie. Jajeczkowanie jest wywołane przez stymulację receptorów u kotki przez członek męski samca. Ciąża trwa od 60-70 dni i kończy się narodzinami od 2 do 7 (przeważnie 3-5) kociąt. Ponieważ kotka może odbyć stosunki z wieloma samcami w ciągu rui, kocięta z jednego miotu mogą mieć kilku ojców. Gdy kotka urodzi kocięta choćby o 10 dni wcześniej, jest duże prawdopodobieństwo, że małe kociaki nie przeżyją. Jeśli kotka ma problemy przy porodzie, trzeba jej niezwłocznie pomóc, np. jeśli kotek utknął w kroczu matki, należy pociągnąć delikatnie za jego przednie łapki, nie ruszając głowy; jeśli kotek się urodził, ale matka nie wyczyściła mu otworów oddechowych, trzeba zareagować natychmiast, bo kociak może się udusić. Kocięta są karmione mlekiem matki przez 12 tygodni.

Historia, Anatomia Kota

Historia
Udomowiony ok. 4000 p.n.e. w Nubii, już ok. 2000 p.n.e. był pospolicie hodowany w Egipcie. Wykorzystywany do tępienia gryzoni zagrażających zapasom żywności osiadłych ludzi, do pozyskiwania futer, a nawet mięsa (Boliwia, Chiny), również do celów naukowych. Był obiektem kultu w starożytnym Egipcie, gdzie wiązano go z boginią Bastet, a zwłoki kotów mumifikowano. Pożyteczny jako zwierzę tępiące szkodliwe gryzonie, może wyrządzać szkody wśród drobnych ptaków śpiewających. Wyhodowano wiele ras kota domowego, różniących się ubarwieniem, wielkością i długością włosów; współczesne wzorce niektórych starszych ras znacznie odbiegają od ich wcześniejszych cech (jak w przypadku kotów perskich czy syjamskich). Znaczna liczba kotów domowych żyje samodzielnie w miastach (w Polsce są to tzw. koty piwniczne lub dachowce).

Anatomia
Kot domowy ma okrągłą głowę, duże oczy przystosowane do widzenia w świetle o niskim natężeniu, spiczaste uszy. Ma znakomity słuch i wzrok, węch około czterokrotnie silniejszy od ludzkiego, dobrze wykształcony zmysł dotyku. Posiada włosy czuciowe – tzw. wibrysy, wydatne zwłaszcza nad górną wargą ("wąsy"), także nad oczami i na policzkach oraz po wewnętrznej stronie przednich łap. Pozbawiony opieki człowieka niekiedy ulega zdziczeniu, może też krzyżować się ze żbikiem.
Pazury kota zaopatrzone są w specjalny mechanizm umożliwiający ich chowanie.
Masa ciała kota waha się od 2,5 do 7 kg. Niektóre koty jednak uzyskują większą wagę, dochodzącą do ok. 15 kg (np. Maine Coon i Norweski Leśny).
Hodowany w warunkach domowych często dożywa ok. 15–20 lat, niekiedy więcej. Wolno żyjące w miastach koty "piwniczne" żyją przeciętnie do 2 lat, choć okres ten może ulec wydłużeniu dzięki dożywianiu.

Kocie zmysły

Redaktor: Adela

Koty jako drapieżcy posiadają zmysły ewolucyjnie przystosowane do polowań, widzą, słyszą i czują lepiej niż ludzie. Przez te zdolności koty w Starożytnym Egipcie były uważane za boskie stworzenia, te same cechy powodowały ich potępianie w Średniowieczu jako źródła diabelskich mocy. Wzrok Koty mają duże, blisko osadzone oczy przystosowane do polowania na małe gryzonie. Ich wzrok doskonale funkcjonuje w warunkach nocnych, słabo oświetlonych pomieszczeniach, chociaż nie widzą w całkowitej ciemności. Jednocześnie koty są krótkowidzami, widzą ubogą paletę barw, w świetle dziennym ich źrenice się zwężają i koty widzą kiepsko. Słuch Kocie uszy są spiczaste, dość duże w stosunku do głowy i mogą nimi poruszać na boki, dzięki czemu  słyszą lepiej. Koty są zdolne rozróżniać dziesięć razy więcej dźwięków niż ludzie, a także ultradźwięki wydawane przez gryzonie. Doskonały zmysł słuchu pozwala kotom lokalizować ofiarę w czasie polowania na podstawie źródła dźwięku. Węch Jest zmysłem na którym koty polegają najbardziej już od pierwszych chwil życia, kiedy to są jeszcze ślepe i głuche. Nos koci stanowi element komunikacji tych zwierząt. To dzięki niemu rozpoznają odpowiadające im pożywienie, znajome osoby, przedmioty i wiele innych informacji. W nosie kotów obok receptorów węchowych znajduje się również parzysty narząd służący do identyfikacji zapachów zwany organem Jacobsona umiejscowiony w przegrodzie nosowej. Wyłapuje on szczególnie miłe dla kotów wonie związane z jedzeniem oraz Feromony kotek. Charakterystycznym zachowaniem kotów związanych z węchem jest "smakowanie" powietrza (z ang. flehmen reaction). Gdy jakiś zapach zainteresuje kota otwiera szeroko pyszczek odchyla głowę i chłonie go, co wygląda groteskowo. Dotyk Podobnie jak ludzie koty na całym ciele umieszczone mają receptory dotykowe, które dostarczają informacji o ciśnieniu, temperaturze, bólu i przekazują je do mózgu. Do najbardziej wrażliwych miejsc na ciele kota należą: łapy, w których poduszkach znajdują się tzw. ciałka Paciniego pozwalające odczuwać wibracje oraz pyszczek na którym zlokalizowane są wibrysy, czyli długie wąsy informujące o każdym ruchu powietrza. Oprócz tego koty mają na całym ciele włosy czuciowe dzięki nim dowiadują się o zmianach zachodzących w środowisku. Źródło: "Zwierzaki mają głos" tłumacz. Anna Redlicka

Znaczenie terenu

Redaktor: Adela

Koty są zwierzętami z silnym instynktem terytorialnym. Używają one różnorodnych sygnałów do wyznaczenia granicy dla innych osobników. Do owych sygnałów należą : drapanie, zostawianie zapachu poprzez ocieranie oraz spryskiwanie, strzykanie moczem.     To ostatnie z zachowań jest najbardziej uciążliwe dla domowników. Strzykanie, bo o nim mowa to spryskiwanie strumieniem moczu o przykrej woni pionowych powierzchni. Nie ma to nic wspólnego z załatwianiem się poza kuwetą, które może zwiastować poważne problemy ze zdrowiem naszego pupila. Kot może strzykać, a jednocześnie prawidłowo oddawać mocz do kuwety. Dlaczego koty pryskają moczem?     Jest to całkiem normalne dla nie kastrowanego kocura, że znaczy terytorium moczem. Zachowanie to rozpoczyna się wraz z dojrzałością płciową i wywołane jest przez zmiany hormonalne. Kotki podczas rui również mają tendencje do znaczenia terenu. Zabieg kastracji u kocura szczególnie przed osiągnięciem dojrzałości płciowej zapobiega powstaniu tego przykrego nawyku. Spryskiwanie powierzchni najczęściej ma podłoże terytorialne. Gdy kocur czuje, że jego terytorium jest zagrożone np. przez innego kota lub psa czuje się niepewnie i strzyka. Czasami kot z niewiadomych powodów jest zestresowany i płochliwy to również może powodować znaczenie terytorium. Jak możemy poradzić sobie ze strzykaniem: - kota powinien zbadać weterynarz, czy zachowanie to nie ma podłoża chorobowego, - jeśli kocur nie został wykastrowany, trzeba to uczynić, ponieważ w wielu przypadkach zabieg ten całkowicie rozwiązuje problem strzykania.  Więc jeśli twój kocur nie jest reproduktorem, nie ma powodu żeby czekać z kastracją, - gdy podejrzewasz, że powodem znaczenia jest obecność drugiego zwierzęcia, postaraj się zapewnić obojgu wystarczającą powierzchnię bytową, trochę prywatności, - w przypadku zestresowanego kota postaraj się, by żył w spokoju oraz codziennej rutynie, którą koty tak sobie cenią, - nigdy nie wymierzaj mu kar, nie bij go i nie wkładaj nosa pupila do moczu. Kary przysporzą mu więcej stresu i uczynią problem spryskiwania jeszcze trudniejszym, - zapach moczu może zachęcić kota do strzykania w to samo miejsce. Dlatego należy dokładnie usuwać plamy z moczu preparatami eliminującymi przykry zapach, - wypróbuj preparat Feliway, który zawiera kocie Feromony, substancje bardzo miłe dla kota, w miejscu gdzie rozpylimy produkt kot prawdopodobnie nie będzie strzykał,

Nerwowość kota

Redaktor: Yuliett

Niektóre koty mogą cały czas być zalęknione i przestraszone mimo ciepłego powitania w nowym domu i upływu czasu na adaptację w nieznanym miejscu. Może to być  powodem do niepokoju dla nowych właścicieli, gdy widzą, że ich kot nie może się przyzwyczaić do nowego otoczenia. Przestraszone i znerwicowane kociaki uciekają i chowają się, gdy tylko usłyszą jakiś hałas, szelest a nawet dźwięki telewizora. Podenerwowane i zastraszone koty potrzebują spokoju i zrozumienia ze strony domowników. Jeżeli dom jest głośny, dzieci krążą po pokojach prawdopodobnie nie ujrzymy kota wcześniej niż dzieci pójdą spać, a dorośli usiądą sami wieczorem przed telewizorem. Zastanówmy się przez chwilę, co może być przyczyną nerwowości kota? - uwarunkowania genetyczne - podobnie jak u ludzi spotykamy osobniki bardziej lub mniej nerwowe - złe doświadczenia- tzn. coś przykrego, co kotu się mogło przytrafić w przeszłości i mechanizm obronne, które włącza ze strachu przed kolejnymi, nieprzyjemnymi zdarzeniami, - brak doświadczenia w znaczących momentach jego dorastania - kociaki od małego wychowywane pośród ludzi i z innymi zwierzętami wystawione na codzienną wrzawę życia w wieku 8 tygodni są w stanie bez trudu samodzielnie pokonywać wiele trudności. Tak tworzy się ich pewność siebie. Natomiast, jeśli osobniki we wczesnym stadium rozwoju nie mają kontaktu z człowiekiem w późniejszym okresie jest trudniej je oswoić. Znając przyczyny nerwowości kota możemy spróbować pomóc swojemu pupilowi. Dla wielu kotów pomoc ta może okazać się bezskuteczna, ponieważ tak naprawdę nie wiemy, co mogło mu się przytrafić zanim trafił do naszego domu. Musimy przynajmniej spróbować, pamiętając o tym, że nie zmienimy zachowania kota w ciągu jednej nocy, wymaga to czasu i cierpliwości. Obserwując kota chowającego się pod łóżko przy jakichkolwiek aktywnościach wykonywanych ze strony domowników nie zastanawiamy się nawet nad tym, że jest to z jego strony ucieczka ratująca mu życie. Pod łóżkiem czuje się bezpieczny i nikt go tam nie zaatakuje. Ciężko jest zwalczyć instynktowne zachowanie kota, ale nagradzaniem go i cierpliwością możemy zdziałać cuda. Kot musi się nauczyć, że w domu, w którym przebywa nic mu nie grozi i przed nikim nie musi uciekać. Dobrze by było żebyś spróbował zrobić mu zadaszone legowisko i umieścił w pokoju, w którym przebywacie tak, aby z jednej strony kot czuł się bezpiecznie schowany a z drugiej strony widział wszystko, co się dzieje w domu. Daj mu się przyzwyczaić do nowego miejsca, w którym mógłby poczuć spokój i zrelaksować się. Możesz mu tam postawić jedzenie i kuwetę. Pozwól mu na obserwację otoczenia z jego zagrody. Kiedy kot poczuje się bardziej bezpiecznie zaproś do siebie znajomego. Normalnie po usłyszeniu dzwonka do drzwi kot prawdopodobnie schowałby się pod kanapę, ale tym razem będzie inaczej, bo ma on poczucie bezpieczeństwa przebywając w swoim legowisku. Poproś swojego gościa, żeby z rezerwą i ostrożnością spróbował dać kociakowi jakiś smakołyk. Po jakimś czasie będziesz mógł zapraszać gości bez obawy, że kot będzie się chował pod łóżkiem. Stanie się to wtedy, gdy kot zrozumie, że nic mu nie zagraża. Pamiętaj zawsze, że wymaga to wiele pracy i cierpliwości zanim pomożesz swojemu kotu poradzić sobie z jego wcześniejszymi lękami. Pamiętaj, że koty czują się bezpiecznie przebywając na wysokościach. Kup mu więc drapak na którym mógłby swobodnie wypoczywać. All about cats.The national pet information service

Dlaczego koty ssą wełnę

Redaktor: Adela

Ssanie, a ssanie wełny w szczególności jest dość powrzechnym zachowaniem kotów, a jego przyczyny nie są znane. Zachowanie to jest często spotykane u kotów syjamskich i burmskich, co wskazuje, że może mieć to podłoże genetyczne.  Prawdopodobną przyczyną  ssania wełny może być niezaspokojony odruch ssania w dzieciństwie. Koty udomowione  są odstawiane od matki w wieku 2 miesięcy, podczas gdy dzikie koty są karmione mlekiem do 6 miesięcy lub dłużej. Karcenie kota za ssanie wełnianych przedmiotów nie ma sensu, bo jest to zachowanie instynktowne. Żeby je wykorzenić potrzeba długotrwałych działań np: zastosowania preparatów odstraszających, które mają smak i zapach nieprzyjemny dla naszych pupili. Jeśli jednak zachowanie się powtarza zasięgnij porady weterynarza.

Długość kociego snu

Koty spędzają dużo czasu śpiąc, średnio jest to 13-18 godzin na dobę. Liczba godzin snu zmienia się w zależności od wieku kota i jego osobowości. Zwierzęta, które siedzą całymi dniami same w domu wybierają dzień na porę snu.    Kocięta śpią prawie przez całą dobę z małymi przerwami na pobieranie pokarmu i zabawę. W naturze jest to sposób, aby zatrzymać kocięta w gnieździe pod nieobecność matki lub żeby hałasujące oseski nie przyciągnęły drapieżników. Wraz ze wzrostem kociąt ilość snu zmniejsza się, a kocięta spędzają więcej czasu na zabawie i poznawaniu otaczającego świata. Kiedy koty śpią?    Koty jako drapieżniki w nocy polują, a śpią w ciagu dnia. Dla ich opiekunów nie jest to komfortowa sytuacja, ponieważ w nocy koty potrafia hałasować i odprawiać dzikie gonitwy, a nawet polować na nogi opiekuna. Można jednak wpłynąć na porę snu swojego kota. Jeśli w ciągu dnia dostarczymy mu wiele bodżców,jest bardziej prawdopodobne, że zaśnie w nocy. W odróżnieniu od ludzi lub psów, koty mogą spędzić wiele godzin śpiąc lekkim snem, a z głębokiego snu potrafią obudzić się w ciągu kilku sekund. Często obserwuje się koty siedzące z półzamkniętymi oczami, czy nawet szeroko otwartymi, zwierzęta te korzystają z krótkich drzemek.    Koty do spania szukają miejsca, gdzie czują się bezpiecznie i gdzie panuje właściwa temperatura. W upalne dni bedą to miejsca wysoko położone i zacienione, w okresie zimowym większość kotów będzie szukać miejsc nasłonecznionych lub znajdujących się w pobliżu ogrzewania. Temperatura również wpływa na pozycje w jakiej zwierzak odpoczywa. Kiedy jest zimno, koty zwijają sie w kłębek i chowają głowę miedzy łapy, by uniknąć strat ciepła, w wysokich temperaturach wprost przeciwnie, rozkładają się swobodnie. Miękkie posłanie dla pupila można wykonać samodzielnie lub kupić jedno z wielu dostępnych pluszowych posłań czy budek. Jednak wiele kotów najczęściej wybiera spanie w łózku z ukochanym opiekunem. Udostępnianie łóżka dla kotów może pomóc wzmocnić więź człowieka z kotem nie mówiąc już o zdrowotnym oddziaływaniu na nasz organizm.   autor Ann Moss

Rozmowa z kotem

Redaktor: Adela

Koty są prawdopodobnie bardziej inteligentne niż większość ludzi, ale ich ograniczeniem jest brak zdolności mówienia, w szczególności mówienia naszym językiem. Niewyraźna wymowa,używanie akcentu i slangu, wykrzykniki, powodują, że czasami nawet ludzie nie mogą zrozumieć siebie nawzajem. Wkładamy wiele emocji w komunikację słowną, dlatego zrozumienie jej jest tak trudne dla kotów.    Mimo to koty potrafią rozumieć imponującą ilość słownictwa ok. 15 000 słów. To więcej niż rozumie przeciętny pięciolatek! Tak więc jest to tylko kwestią czasu, kiedy koty będą rozumieć dokładnie, co do nich mówimy.    Od czego zacząć? Wypowiadaj te same słowa stosując za każdym razem nacisk na te same sylaby. Zachęcaj domowników do rozmów z kotem.  Zaprząż swoją wyobraźnię do pomocy i stosuj wraz z określonymi zwrotami również obraz, który daną czynność przedstawia. Z jakiegoś powodu kot łapie w mig o co chodzi i łatwiej mu jest zrozumieć co do niego mówisz gdy wyobrażasz sobie to samo. Wyobraź sobie kota zeskakującego ze stołu i powiedz do niego "zejdź ze stołu" dobitnie ale bez emocji. Sprawdź, co się stanie... Stawiam na to, że kot po chwili już jest na dole. Nie wiadomo dlaczego tak to działa, może koty czytają w naszych myślach Redaktor: Rafał   Kocia mowa   Nie od dziś wiadomo, że koty miauczą. Jednak osoby mieszkające lub często przebywające w ich towarzystwie wiedzą, że koty są mistrzami w wydawaniu całej gamy dźwięków, z których każdy oznacza inny komunikat. Najczęściej od naszych pupili możemy usłyszeć:  - "miau" - krótkie, delikatne miauknięcie, oznacza powitanie, podziękowanie lub nieśmiałą prośbę np: o smakołyk lub pieszczoty. Jest to przekaz przyjacielski,pozbawiony agresji. - "Mrr..." - mruczenie, drgające, ciche dźwięki wydawane w czasie wdechu i wydechu. Ludzie nie są zdolni do generowania takich wibracji, a dla kotów jest to naturalne. Poprzez mruczenie kot wyraża swoje emocje: zadowolenie, ale i ból oraz niepokój i strach. - "Mrau-au" - przeciągłe, głośne miauczenie, co oznacza zniecierpliwienie u kota, który się czegoś domaga, a jeszcze tego nie dostał (mówi:"Rusz się i daj mi jeść, bo jestem głodny"). - "Mrau-au-au" - bardziej przeciągłe i głośne miauczenie niezadowolonego kota, jest to forma ponaglenia. - Krzyki - przeciągłe, długotrwałe nawoływania, głośne, uciążliwe dla otoczenia, wydają je np: kotki w ruji celem zwabienia samca. Bardzo głośne, gwałtowne krzyki są wydawane również przez kotkę tuż po zakończeniu aktu kopulacyjnego.

Natarczywe zabawy

Redaktor: Adela

Jedną z ulubionych kocich zabaw jest atak na nasze dłonie lub stopy, które kociakowi mogą przypominać małe zwierzątka i chętnie urządza sobie polowanko. To, co dla naszego pupila jest atrakcją dla nas stanowi  wątpliwą przyjemność. Pamiętajmy jednak, że koty nie robią tego złośliwie lub by zadać nam ból. To poprostu ćwiczenie umiejętności właściwych dla drapieżników, które to umiejętności w przyszłości pozwolą im przeżyć w środowisku. Kocięta zazwyczaj bawią się z rodzeństwem z miotu i trenują na sobie zakradanie, atak i powalanie przeciwnika przy użyciu pazurów i zębów. Szybko okazuje się, że zadane ciosy wracają do nich z tą samą siłą, co nie jest przyjemne. W ten sposób kocięta uczą się używać pazurów i zębów z wyczuciem. Jeśli jednak nasz zwierzak "zapomina się" i atakuje nas za mocno możemy spróbować temu zaradzić. Krzyki i siłowe rozwiązania na niewiele się zdadzą, a wręcz pobudzą agresję i zestresują kociaka. Pomóc może: - zmęczenie zwierzaka poprzez intensywną zabawę myszką na sznurku, piórkami lub piłeczką, tak by wyładował on swoją energię, - użycie spryskiwacza z wodą w momencie ataku lub dmuchnięcie, - zaprotestowanie w kocim języku, gdy pupil niewłaściwie się zachowuje, spróbuj syknąć na niego, a zrozumie, że robi coś nie tak.

Wędrówki na wysokościach

Redaktor: Adela   Jedną z ulubionych czynności kotów jest obserwacja otoczenia. Dlatego szukają w naszych mieszkaniach punktów wysoko położonych takich jak: półki, regały, parapety, czy też stoły. Ponadto są to miejsca w których zwierzęta czują się bezpiecznie i unikają potencjalnych zagrożeń. Budowa ciała kotów, ich zwinność i skoczność sprzyjają takim wędrówkom na wysokościach.    Pół biedy, gdy nasi pupile obierają za cel parapet, czy półkę z książkami. Gorzej, jeśli wskakują na stoły i blaty kuchenne, gdzie przygotowujemy posiłki lub interesują je półki z drogocennymi bibelotami. Aby uniknąć zniszczeń, pochowajmy wszystkie drobiazgi w miejsce niedostępne dla kotów. Załóżmy, że nie mamy zamiaru tolerować przebywania naszego pupila na blatach kuchennych lub stole w jadalni. Podejmijmy próby oduczenia gagatka uciążliwych zachowań poprzez: - wyznaczenie miejsca wysoko położonego np. półki lub parapetu, gdzie zwierzak będzie mógł leżakować, - zakupienie wysokiego drapaka z półkami i zamontowanie go tak, by kot mógł obserwować nasze codzienne czynności, drapak będzie również służył do zabawy i drapania :) - użycie spryskiwacza z wodą, jeśli jednak nasz zwierzak nie zamierza rezygnować z miejsca na stole, - pokrycie blatu tekturą z kawałkami taśmy dwustronnej, jeśli przy skoku kilka razy łapki przykleją się mu do blatu, prawdopodobnie szybko zrezygnuje z okupowania zakazanych miejsc.

Historia kota domowego

Redaktor: Adela

Początki udomowienia kota sięgają prawdopodobnie wczesnego neolitu (ok. VI tys.lat p.n.e.) na Bliskim Wschodzie min w okolicach Jerycha i Hacilar. Stąd pochodzą gliniane figurki przedstawiające kobiety bawiące się z drapieżnikami.     Bardziej wiarygodne dowody udomowienia kota pochodzą jednak ze Starożytnego Egiptu. W okresie Starego Państwa (ok. 3000 lat p.n.e.) kot być oswajany i trzymany w domu. W okresie Nowego Państwa (połowa II tysiąclecia p.n.e.) Egipcjanie dostrzegli potencjał kota w walce z gryzoniami, które pustoszyły zapasy żywności. Oprócz strzeżenia spichlerzy, koty używane były w walce z wężami oraz brały udział w polowaniach płosząc zwierzynę. Liczne znaleziska przedstawiają kota jako członka rodziny. Wraz ze śmiercią kota w domostwach panował smutek, a ludzie golili sobie głowy i brwi na znak żałoby. Następnie zwłoki zwierzęcia były balsamowane i umieszczane w pięknie zdobionych drewnianych trumnach pasujących do kształtu ciała, a następnie chowano je w grobowcach. W tamtym czasie za umyślne zabicie kota Egipcjan skazywano na śmierć.     Na początku I tysiąclecia p.n.e. kot zyskał boski wymiar i stał się obiektem kultu religijnego za sprawą min. bogini Bastet, kobiety z głową lwicy, a później kota.Bastet była bóstwem płodności, radości i wojny, a miejscem jej czci było miasto Bubastis. Tam corocznie odbywały się uroczystości chowania tysięcy mumii kotów wcześniej złożonych w ofierze bogini przez pielgrzymów. Z Egiptu kot powędrował do Grecji i Rzymu, gdzie również doceniono jego umiejętności łowieckie. Zarówno w sztuce, jak i w literaturze rzymskiej kot stał się wdzięcznym bohaterem. Rzymianie zaczerpnęli od Greków określenie kota - gatta, a w późniejszym czasie nazywali go cattus stąd pochodzi francuski chat, angielski cat, niemiecki katze oraz polski kot.     Na Wyspy Brytyjskie koty sprowadzili Rzymianie, tam również polowały na gryzonie, czym zjednały sobie szacunek mieszkańców. W 936 roku w Walii wydano nawet rozporządzenie w którym zranienie lub złe traktowanie tych zwierząt były karane.     Koty rozprzestrzeniły się również na Bliski Wschód, na tereny Indii, Chin i Japonii. Obok tępienia szkodników koty odgrywały dużą rolę w medycynie ludowej, a w Syjamie stały się nawet obiektem kultu.     Trudny okres dla kota domowego nastał w Wiekach Średnich. Stał się on symbolem szatana, towarzyszem wiedźm i czarownic w ich pogańskich rytuałach. W związku z tym koty maltretowano, palono na stosach i zrzucano z wież. W XV wieku papież Innocenty VIII wydał dekret w którym jawnie potępił biedne zwierze.     Do łask kot powrócił dopiero w XVIII wieku. W epoce wiktoriańskiej był ulubieńcem salonów i uosobieniem piękna. Pierwsza wystawa kotów miała miejsce w Londynie w 1871 roku, a dzięki niej powstał pierwszy klub hodowców kotów.

Innowacyjne preparaty żywieniowe dla kotów

Siara jest wydzieliną gruczołu mlekowego powstającą w pierwszych dniach po porodzie. Jest to mieszanina wielu składników o zróżnicowanych parametrach masy; właściwościach fizycznych, chemicznych i biologicznych. Siara jest to gęsta, żółta ciecz, różniąca się znacznie od mleka. Siara zawiera ponad 250 związków chemicznych o prawie 40-krotnie zwiększonym udziale biologicznie aktywnych składników, w porównaniu z mlekiem, takich jak hormony, enzymy, poliamidy, pochodne kwasów nukleinowych, pochodne aminokwasów, a także związki mineralne, witaminy, czynniki wzrostu. Zawiera również substancje wiruso-,bakterio- i grzybobójcze, w tym immunoglobuliny, laktoperoksydazy, lakteniny, laktoferynę, lizozym i leukocyty.

Fundamentalnym przesłaniem firmy „GENIUS” jest wykorzystanie sił natury w trosce o zdrowie kotów. Aby to wyzwanie zrealizować, korzystamy w tworzeniu naszych produktów jedynie z najwyższej jakości składników naturalnych, bez stosowania konserwantów, barwników i substancji syntetycznych. Najwyższy standard naszych produktów znajduje swoje odzwierciedlenie w ocenie efektów stosowania. Wyjątkowa skuteczność wynika z perfekcyjnie opracowanego składu, opartego na wykorzystaniu bioaktywnego colostrum bovinum.
Firma „GENIUS”, jest jedynym w Polsce producentem liofilizowanej siary bydlęcej (Colostrum bovinum).
Siara działa zgodnie z biologicznym założeniem początku życia. Natura chroni nowo narodzone potomstwo w sposób szczególny. Od dawna próbowano colostrum zastąpić sztucznymi odżywkami. Pomimo ogromnego rozwoju nauki próby te nie powiodły się. Naturalna odporność ofiarowana przez matkę jest najlepiej dostosowana do potrzeb noworodka. Doceniając wartość colostrum, rozpoczęto prace naukowe nad możliwością jego wykorzystania. Okazało się, że stosowanie colostrum jest możliwe na każdym etapie życia, nie tylko raz po urodzeniu, przynosząc nieocenione korzyści.
Siara bydlęca nie jest specyficzna gatunkowo. Colostrum krowie zawiera większość substancji jakie znajdują się w siarze kotów, psów oraz w siarze ludzkiej. Dlatego może być używane przez wszystkie inne ssaki łącznie z ludźmi.. Do aktywnych czynności biologicznych wymagana jest bardzo niska koncentracja składników siary (nanomole) (1).
Na podstawie badań dowiedziono, że zarówno substancje odpornościowe jak i enzymy o właściwościach antybakteryjnych i antywirusowych znajdujące się w organizmach wszystkich ssaków mogą być w dużej części zastąpione przez czynniki zawarte w krowim colostrum. Aktywne czynniki zawarte w siarze pełnią ważną rolę w regulacji systemu immunologicznego, zwłaszcza w układzie pokarmowym. Autorzy podają, że siara krowia może być użyteczna we wspomaganiu leczenia wielu chorób układu pokarmowego (3). Badania naukowe wykazały, że transfer immunoglobulin z siary poprzez układ pokarmowy zmniejsza się wraz z wiekiem, jednocześnie starsze osobniki także mogą absorbować immunoglobuliny, ale do efektywnego wchłaniania potrzebna jest większa ilość spożytego colostrum (4). Za jeden z ważnych czynników ograniczających rozklad immunoglobulin zawartych w siarze w procesie trawienia, uznaje się inhibitor trypsyny. Jest on białkiem termostabilnym i kwasoodpornym, hamującym proteolityczną aktywność trypsyny, o wysokiej oporności na działanie pepsyny. Immunoglobuliny siary odznaczają się bardzo wysoką aktywnością w odporności przeciwzakaźnej. Są bogate w przeciwciała neutralizujące wirusy i bakterie (5 ).
Inną grupę białek o dużym znaczeniu dla właściwości bakteriostatycznych czy bakteriobójczych siary stanowią niespecyficzne czynniki antybiotyczne, takie jak lizozym, laktoferyna, laktoperoksydaza. Lizozym jest czynnikiem bakteriobójczym prawie wszystkich płynów ustrojowych oddziałującym na ściany bakterii Gram dodatnich. Aktywność lizozymu wzrasta w obecności immunoglobulin. Będąc odpornym na protezy trawienne lizozym pochodzący z siary może zachować aktywność w czasie przechodzenia przez układ pokarmowy (6).
Laktoferyny siarowe są to wiążące jony żelaza glikoproteiny zaliczane do transferyn. Do najważniejszych biologicznych funkcji laktoferyn zalicza się: regulacje jelitowej absorpcji żelaza, właściwości antymakrobiotyczne i niedawno poznane zdolności antykancerogenne. Obecny stan wiedzy o laktoferynach wskazuje, że są to białka o ważnym znaczeniu żywieniowym i prozdrowotnym. Skład chemiczny laktoferyn siarowych, a przede wszystkim zdolność wiązania żelaza determinują ich odporność na działanie czynników koagulujących, np. ciepła, związków chemicznych oraz enzymów (7). Warto podkreślić, że sekwencja aminokwasów znanych laktoferyn wykazuje międzygatunkową, wewnętrzną homologację. Laktoferyna działa synergistycznie z lizozymem w niszczeniu ścian bakteryjnych (6). Ważnym aspektem przeciwmikrobiologicznej aktywności laktoferyny siarowej jest wybiórczość bójczego działania na mikroflorę jelita: laktoferyna hamuje wzrost E.coli i innych patogennych bakterii jelitowych ( głównie z rodziny Enterobacteriaceae), ale nie korzystnych bakterii z rodzaju Bifidobacterium. Rozwój prawidłowej flory bakteryjnej zapewnia sprawne procesy trawienia, wytwarzanie niektórych witamin, chroni przed rozwojem bakterii patogennych wzmaga odporność. Wykazano, że laktoferyna siarowa wykazuje również właściwości przeciwgrzybicze (8), hamuje namnażanie się pasożytniczych pierwotniaków, jest także aktywna przeciwwirusowo. Siarowa laktoferyna bydlęca wykazuje właściwości przeciwnowotworowe (9).
Wymieniona powyżej laktoperoksydaza wykazuje działanie bakteriostatyczne i bakteriobójcze. Inhibitor ten wspomaga układ obronny organizmu przed infekcją.
Omawiając siarę nie sposób pominąć omówienia znaczenia zawartych w niej witamin oraz związków mineralnych. Szczególna wartość tych składników siary, polega na wyjątkowo wysokiej przyswajalności oraz dużej koncentracji. Zawartość związków mineralnych, za wyjątkiem potasu, jest od 200 do 1000 % wyższa w siarze niż w mleku.
W siarze znajdują się witaminy A, D, E i K rozpuszczalne w tłuszczach oraz witaminy rozpuszczalne w wodzie: B1, B2, B6, B12, PP, C, H, kwas pantotenowy, kwas foliowy, kwas nikotynowy, inozytol, holina i inne. Zawartość witamin, szczególnie A i E jest wielokrotnie wyższa niż w mleku. Witaminy te wraz ze związkami magnezu i cynku spełniają ważne funkcje we wspomaganiu mechanizmów obronnych organizmu oraz tworzeniu własnej odporności na infekcje. Witaminy E i C mają działanie antyoksydacyjne i stabilizujące membrany komórek obronnych (makrofagów, granulocytów, limfocytów).
Podawane w produktach firmy „ GENIUS” Colostrum zapewnia kotom odpowiedni poziom witamin. U kotów można się liczyć  z niedoborem witaminy A, gdyż odznaczają się dużym zapotrzebowaniem na nią, a nie są w stanie przekształcić jej roślinnych prekursorów, tj. β-karotenu. Gotowa witamina A w postaci retynolu musi im więc być dostarczana w pokarmie. Idealnym rozwiązaniem jest podawanie colostrum bivinum. Niedostatek witaminy A objawia się w schorzeniach skóry i oczu oraz zaburzeniach rozrodu. Również u kotów spotyka się niedobór witaminy E w postaci tzw. choroby żółtego tłuszczu, występującej po długotrwałym skarmianiu dużych ilości nienasyconych kwasów tłuszczowych. Również i w tym przypadku podawanie preparatów zawierających siarę radykalnie poprawia poziom witaminy E w organizmie. U kotów często stwierdza się zaburzenia nerwowe będące następstwem niedoboru witaminy B1 (tiaminy). Jest ona bardzo nietrwała i łatwo ulega zniszczeniu przy podgrzewaniu, dłuższym przechowywaniu, w obecności dwutlenku siarki oraz pod wpływem enzymu tiaminazy, występującego w ciele niektórych ryb (10). Należy więc z góry przewidywać straty tiaminy w każdym poddanym gotowaniu pokarmie oraz jej niedoborze w większości  gotowych karm przemysłowych i wyrównywać je przez dodatek preparatów firmy „GENIUS” przeznaczonych dla kotów. Występujący w siarze, w dużej ilości, kwas nikotynowy zapobiega występowaniu choroby zwanej pelagrą, a występującej w postaci  owrzodzeń języka. Jest to schorzenie obserwowane nierzadko jako wynik niewłaściwego żywienia, gdyż koty nie są zdolne do ustrojowej syntezy kwasu nikotynowego z aminokwasu tryptofanu. Siara wchodząca w skład wszystkich dodatków żywieniowych produkowanych przez firmę „GENIUS” przeznaczonych dla kotów, posiada jeszcze jedną zaletę, a mianowicie zawiera w swoim składzie wszystkie aminokwasy niezbędne do syntezy białek ustrojowych, tzw. aminokwasy egzogenne, których organizm kota nie potrafi syntetyzować. Również zawiera aminokwas- argininę, którego brak w pożywieniu prowadzi do wystąpienia objawów niedoboru. Wszystkie białka zawarte w naszych produktach są białkami o wysokiej wartości odżywczej. Jakość ta wynika z zawartości wspomnianych już aminokwasów egzogennych, ale również endogennych, jak również właściwych proporcji poszczególnych aminokwasów egzogennych, które są zbliżone do proporcji występującej w białkach ustrojowych kota. 

                                                                                              

Progen Activ C jest preparatem firmy „GENIUS”, o najwyższej wartości biologicznej, przeznaczonym dla kotów. Obok colostrum bovinum, zawiera izolaty laktoprotein, koncentrat żółtka jaja kurzego oraz probiotyk. Wyjątkowa kompozycja dobranych składników sprawdza się zarówno okresie wspomagania wzrostu i rozwoju jak i późniejszego wieku oraz w czasie rekonwalescencji i leczenia. Dodanie probiotyku wpływa bardzo korzystnie na poprawę składu mikroflory układu pokarmowego, chroni system trawienny przed zaburzeniami, reguluje motorykę przewodu pokarmowego, rozwija procesy immunomodulacyjne, polepsza apetyt. Probiotyki działają troficznie i regeneracyjnie na nabłonek jelitowy zmniejszając jego przepuszczalność na bakterie oraz antygeny pokarmowe. Progen Activ C wspomaga organizm kondycyjnie, hamuje wpływ niekorzystnych czynników środowiskowych, spowalnia procesy starzenia jak również koryguje rozmaite błędy żywieniowe. Jednym z najbardziej spektakularnych własności Progen Activ C jest jego korzystny wpływ na stan okrywy włosowej. Sierść kota zostaje intensywnie, naturalnie wzmocniona, odzyskuje blask, staje się aksamitna w dotyku.
Obok, wspomnianego Progen Activ C, godnym polecenia wszystkim hodowcom kotów jest produkt o nazwie ACS. Jest to koncentrat liofilizatu colostrom bovinum. ACS jest szczególnie wartościowym produktem dla noworodków. Na zdrowie, żywotność i odporność kociąt po porodzie istotnie wpływa pobrana w odpowiedniej ilości i jakości matczyna siara. Jej niedobór ilościowy i jakościowy wpływa bezpośrednio na pomyślność dalszego wychowu. Najlepszym działaniem profilaktycznym i leczniczym jest podanie preparatu ACS. Colostrum krowie, z którego wyprodukowano ACS, zawiera większość ciał odpornościowych jakie znajdują się w siarze kotek. Wczesne podanie ACS po porodzie zwiększa szansę bezproblemowego odchowu noworodków. ACS jest również niezastąpioną odżywką stosowaną w hodowli kotów dojrzałych jak i rosnących. Zawiera grupy substancji odżywczych o działaniu synergicznym. Zawarta w siarze laktoferyna wykazuje właściwości przeciwnowotworowe. Aktywne czynniki zawarte w ACS są ważne dla wzrostu i regeneracji kości i chrząstek oraz naprawy innych tkanek. Podczas rekonwalescencji po przebytych chorobach, urazach, znaczenie siary jest nieocenione. Spożywanie ACS przez koty powodowało wzrost anabolizmu białkowego i poprawę wzrostu komórek w tkance łącznej. Koncentracja w ACS silnie działających bioaktywnych czynników, służy przywracaniu mechanizmów życiowych wszystkich komórek organizmu. Dzięki zawartości w siarze hormonu wzrostu, ACS posiada zdolność zwalczania, a nawet odwracania symptomów procesów starzenia.  ACS jest koncentratem colostrum wielokrotnie silniej działającym niż świeże colostrum. Siarę stosowaną w produktach firmy „GENIUS” wyprodukowano dzięki oryginalnej technologii liofilizacji. Liofilizacja jest metodą pozwalającą zachować wszelkie własności colostrum świeżego.
Produkty firmy „GENIUS” są nacechowane niezwykłą mocą przywracania zdrowia. Są specyfikami o dużej sile działania, przy zachowaniu pełnego bezpieczeństwa, nie kolidującymi z żadnymi sposobami żywienia, ani z żadną terapią farmakologiczną.


Literatura
1.    Pakkanen R, Aalto J. Growth factors and antimicrobial factors of bovine colostrums. InDairy J 1997;285-97
2.    Playford RJ, et al.Bovine colostrums is a health food supplement which prevents NSAID induced gut damage. Gut 1999; 44:653-8
3.    Mero A, et al.Effects of bovine colostrum supplementation on serum IgF-1,IgG, hormone and saliva IgA during training J.Appl Physiol 1997;83:1144-51
4.    Besser TE, Gay CC. The importance of colostrums to the health of the neonatal calf. Clin No Amer Food Animal Prac 1994; 10:107-17
5.    Fujihara T, Hoyishu K. Lactoferrin inhibits herpes simpleks virus type-1 infection in mouse cornea. Arch Virol 1995; 140:1469-72
6.    Vakil JR,et al. Susceptibility of several microorganisms to milk lisozymes. J Dairy Sci 1969;52:1192-7
7.    Viljoen M. Lactoferin: a general revive. Haematologica 1995; 59:252-67
8.    Bachman P.A. Eichhorn W.,Baljer G.,Wieda J., Plank P., Becker W.,Mayr A., Tierartzl.Umsch.40,8,1982
9.    Yoo Y.C.Watanabe S.Huta K, Shimazaki K. Azuma L. : Bovine lactoferrin a peptide derived from bovine lactoferrin, inhibit tumor metastasis in mice. Jpn. J Cancer Res.,1997;88:184-190
10.    Grunbaum.E.G. Żywienie psów i kotów. PWRiL Warszawa 1988